Sekse

Iedereen die denkt dat ik hier een boekje ga opendoen over ons seksleven, moet ik gelijk teleurstellen. Of juist geruststellen. Dat zal ik niet doen.

Indy is op de leeftijd waarin ze het verschil tussen jongens en meisjes door krijgt. Dat beperkt zich niet alleen meer tot 'jongetjes hebben broekjes aan en ik heb ook rokjes en jurkjes', maar komt tot uiting door ongegeneerd de lichamelijke verschillen te benoemen. Gelukkig meestal alleen thuis overigens, en vooral als ze in bad zit met Morris. 
'Hey, wat is dat nou mama?', vroeg ze laatst terwijl ze met haar ogen Morris' piemeltje aanwees. Ik wilde net antwoord geven, maar het was niet meer nodig. Ze deed het zelf al. 'Isse grapje mama, ik weetet toch allang! Isse piemootje'. 

Dat ons kleine meisje groot aan het worden is, dat wist ik al. Maar dat dit ook bij 'groot worden' hoort, had ik me nog niet gerealiseerd. Ik antwoordde dat dat inderdaad klopt, en greep dit moment aan om er maar een pedagogisch verantwoord momentje van te maken. Waar ik net 'Les 1 - de geslachtsdelen' wilde instarten, was zij al toe aan 'Les 2 - wat de geslachtsdelen doen'. Ik heb het maar beperkt tot 'plassen'. De komende pak em beet 13 jaar lijkt me dat wel voldoende. Ze wilde wel even zien hoe dat dan werkte, dus pakte ze bijna het piemeltje tussen duim en wijsvinger vast. Let wel, bijna. Ik kon het nog net voorkomen door te zeggen dat dat zeer zou doen. Gelukkig heeft ze een groot meelevend vermogen, dus omdat ze dat zielig vond, trok ze haar hand weer terug. 

Het verschil tussen jongen en meisje was dus al bekend. Dan nog 'groot en klein'. Een tijdje terug kwam ik uit de douche en was me op de slaapkamer aan het aankleden. Indy zat op het bed en zat me wat glazig aan te kijken. Ze ging er maar bij staan, zodat we op gelijke hoogte stonden. 
'Hoe heet die mama?'. 
'Dat zijn borsten lieverd.' 
'Oh ja, worsten.'
Ze was even stil. Keek naar mij, vervolgens naar zichzelf en kwam tot de volgende conclusie: 'Ik heb niet worsten.' 
Ik moest stiekem erg om haar lachen, en heb gezegd dat zij die ook krijgt als ze later groot is. Ze kwam niet verder dan: 'Maar ik ben toch een grote meid mama?' 
'Ja schat, maar nóg groter'. 
Ik kreeg geen reactie meer. Ze sprong van bed om weer met Morris te gaan spelen. 

Dit is nog maar het begin. We gaan waarschijnlijk nog heel vaak vragen krijgen waar we voor de beantwoording even over moeten nadenken. Kom maar op, ik ben er klaar voor en heb er zin in. De kinderen mogen ons alles vragen en ik zal nergens een lulkoekverhaal van maken. Geen ooievaar, geen bloemetjes en ook geen bijtjes. Zo ver is het echter voorlopig nog niet. 

De jongens op de peuterspeelzaal zijn nog bijna allemaal stom omdat ze puzzels op de grond gooien wat veel lawaai maakt. Of omdat ze hard schreeuwen. Het enige jongetje die ze wel leuk vond deze week, was leuk omdat hij een mooie trui aan had. Heerlijk ongecompliceerd zoals ik het de komende jaren nog wel even wil houden.