Sint

De zomer leek maar niet te gaan beginnen dit jaar. Maar eerlijk is eerlijk, toen het zonnetje eindelijk weer wist hoe het ook alweer moest, zijn we flink verwend! Ik heb oneindig veel emmers water in het kleine zwembadje in de tuin gegooid en de parasol is nog nooit zo vaak opnieuw in het gras geprikt om een optimale schaduwplek voor de kids te creëeren. Deze zomer knalde met stip zo, hop, de top 3 van mijn mooiste zomers in! Maar we wonen nou eenmaal in Nederland, dus de herfst staat alweer te popelen. Ach, en eigenlijk is dat ook best wel weer fijn. De eerste zak met waxinelichtjes ligt alweer paraat en als het weer wat frisser is, komt mijn favoriete slaaphouding 'lepeltje-lepeltje' ook beter uit de verf. In de zomer lijkt het toch meer op 'mesje-mesje', als je languit plat ligt in een poging zoveel mogelijk warmte kwijt te raken. Maar het allerleukste van de herfst, daar verheug ik me in de zomer al op. Hij is geel, er staat een olifantje op, hij heeft al zeker 25 jaar dezelfde 'look & feel' en afgelopen dinsdag viel hij op de deurmat: het grote Intertoys Sinterklaasboek!! Dat boek brengt toch een nostalgisch gevoel naar boven. Ik heb hele middagen doorgebracht met een stift in de hand om bij alles wat ik graag wilde hebben, een 'L' te schrijven. Of iets wat op een 'L' leek. Dat Sinterklaas niet rijk genoeg was om mij alles te geven, maakte niet uit. De voorpret gaf me al genoeg voldoening. Dat ik overigens elk jaar een pyjama kreeg die ik nooit had gevraagd, maakte ook niet uit. Ik was er altijd erg blij mee! Sinterklaas wist zelfs dat mijn pyjama's van vorig jaar alweer iets te klein waren. Dat had hij toch maar mooi goed geregeld met die 'spiekpieten'! Vorig jaar hebben Indy en Morris allebei hun eerste Sinterklaaspyjama gekregen. Die traditie houden opa en oma-Sint in ere! En op elke bladzijde van het Intertoys-boek cadeautjes aankruisen zonder enige vorm van bescheidenheid, lijkt ook een familietraditie te worden. Toen de dag dinsdag iets te lang dreigde te gaan duren, werd het tijd voor een goed gesprek van vader tot dochter. 'Lieverd, binnenkort komt Sinterklaas naar Nederland. Maar voordat het zover is, moet hij wel weten welke cadeautjes jij graag zou willen krijgen.' Nou, daar ging ze. Gewapend met rood potlood zette ze op bijna elke pagina minstens één kruis. Naast de tekst 'die wil ik, en die, en die wil ik ook...', werden wij bijgepraat over de Pieten, het paard en dat ze wel een wortel in haar schoen stopt. Ik verbaasde me erover dat ze dat allemaal nog wist van vorig jaar, aangezien ze na een middagje peuterspeelzaal na een uur meestal alweer vergeten is wat ze daar heeft gedaan. Het kan ook zijn dat ze dat weet omdat het woord 'Sint' deze week niet voor het eerst viel sinds 5 december vorig jaar. Het is misschien pedagogisch gezien ontzettend onverantwoord, maar het is al zeker een maand geleden dat Zwarte Piet voor het eerst door papa Bating werd gesignaleerd in de Grijskopspecht. Als een bang, maar toch nieuwsgierig musje rende Indy op het raam af om nog een glimp van onze nieuwste beste vriend op te vangen. Ik heb haar meerdere keren zien twijfelen: houden ze me nou voor de gek? Maar het risico om stout te doen neemt ze vervolgens maar niet. Doel bereikt! Wat een briljante geest moet het zijn geweest, die de mythe rond de goedheiligman vorm heeft gegeven. Laten we wel wezen, elke ouder in Nederland maakt toch schaamteloos gebruik van de grootste leugen van het land? Sinterklaas, you hate him or you love him! En ik hoor heel duidelijk bij de laatste categorie! Ik pak nog een handvol pepernoten met een taai-taaipopje en ga een verlanglijstje maken. Er staat al 1 cadeautje op, een pyjama!

Logeren

Heel af en toe ruik of proef ik iets, waarna ik in één klap op een heel andere plek ben, op een heel ander moment. Zo ook vandeweek. Ik wilde mijn tanden even poetsen, en opende een nieuwe tube tandpasta. Het was Aquafresh, dat wist ik zonder op de tube te hebben gezien wat erop stond. In gedachten stond ik plotseling als 6-jarig meisje op de logeerkamer van mijn opa en oma mijn tanden te poetsen. Opa en oma hadden altijd Aquafresh en die frisse smaak is voor mij onlosmakelijk verbonden aan de talloze logeerpartijtjes aan de 'Flinthorst'. Pyjama aan, blote voetjes en de haren gekamd. Klaar om heel strak ingestopt te worden onder de dekens die altijd een beetje muf roken. Oma deed dit altijd zoals alleen zij dat kon. Ik herinner me een keer dat ik nog net niet sliep, maar wel deed alsof, en dat mijn oma tegen opa zei: 'Moet je kijken Jaap, ze is precies onze Anke.' Waardevolle en warme herinneringen om te koesteren. Ik hoop dat mijn kinderen later ook zulke mooie herinneringen aan hun opa's en oma's zullen hebben. Die zullen net even anders zijn dan die van mij, want ik keek naar 'Henny Huisman's Mini Playbackshow' en dat zal hoogstwaarschijnlijk niet meer op de buis verschijnen. Hoewel, 'Wie ben ik' heeft ook een comeback gemaakt, maar dat terzijde. Robin en ik hebben een weekendje weg gepland, en Morris en Indy gaan dan uit logeren. Gezellig voor ons, gezellig voor mijn ouders en hopelijk vol met toekomstige herinneringen voor de kids. Ik zal vast een tube tandpasta klaar leggen.
Dan hoop ik trouwens voor mijn ouders dat Indy beter slaapt dan ze afgelopen nacht deed. Ik lag net op een strandbedje ergens op een Caribisch eiland van een massage te genieten (in mijn dromen uiteraard), toen ik een enorm gegil uit Indy's kamer hoorde komen. Ik wilde Robin uit bed duwen, maar helaas. De andere kant van het bed was leeg en koud. Ik herinnerde me in een flits een geanimeerd verhaal vlak voor ik naar bed ging over een hotel waar de kok ook de ober was en waar een dikke haar in het bed op Robin lag te wachten. Maar ik dwaal weer af. Indy gierde moord en brand en ik sprong dus uit bed, want als moeder kan je je binnen een seconde transformeren tot superheld. Daar kan Batman nog een puntje aan zuigen! Emotie en drama alom bij mijn kleine prinsesje. Tussen het hevige snikken door verstond ik: 'Mamaaaa, mijn Zette is weheeeeeeg!!' Met mijn x-ray ogen scande ik haar kamertje, en zag dat knuffel Zetje gewoon naast haar lag. Ik legde haar arm om Zetje heen, gaf Indy een kus en slenterde weer terug naar mijn warme kant van het bed. Gelukkig was het nog vroeg en kon ik nog zeker 5 uur genieten van het zonnetje in mijn warme droomwereld. Zelfs superhelden hebben slaap nodig...

Water

Als moeder van 2 kleine kindertjes heb ik het -op mijn manier- druk. In de 2 jaar en 10 maanden waarin ik mama ben, heb ik zelden de tijd gehad (of, eerlijk gezegd: genomen) om de avonturen van mijn poppetjes op te schrijven. Ik ben nou eenmaal niet een schrijver, als in 'met pen en papier'. Ik heb het wel geprobeerd. Heb een prachtig boekje van 'Pip Studio', en ben daar tijdens de zwangerschap van Indy ijverig in begonnen. Wát leuk om terug te lezen! Helaas is het aantal schrijfsels sinds haar geboorte op 1 hand te tellen. Toen ik in december 2011 weer zwanger was, begon ik met frisse moed opnieuw! 
En nu, een trap in mijn hol! Ik vind schrijven leuk, en mijn kinderen zijn fantastische objecten om over te bloggen, dus ik ga bloggen!

Anyway, de poppetjes. 
Indy wordt over 2 maanden 3 jaar, is heel lief en ondernemend, wil alles zelf doen en vooral alleen maar op haar manier, houdt van buitenspelen, niet zo van ontbijten en is stapelgek op haar kleine broertje. 
Het broertje Morris is vorige maand 1 jaar geworden, is ondeugend, een klauterkabouter, heel charmant, een womanizer, vrolijkerd, en echt mijn nieuwe verkering. 
Soms drijven ze me tot waanzin, maar dan zie ik die koppies, en dan smelt ik weer. Een praktijkvoorbeeld uit de oude doos:
We schrijven september 2012, Morris is 2 weken oud en Indy op het hoogtepunt van haar peuter-zijn (dacht ik toen ;-)). De kleine 'Mos' moest in bad. Het was de eerste keer dat ik dit zonder hulptroepen moest zien te rooien en kreeg gelijk een reality-check! Bye bye roze, of blauwe wolk! Badje vol, kleertjes klaar gelegd, speelgoed voor Indy paraat... Kom maar op! Baby uitkleden, luier uit, en daar kwam ie dan, een dikke plas recht in mijn snufferd! Ok, niks aan de hand want een hydrofieldoek ligt binnen handbereik. Even poetsen, en door. Morris is lekker aan het poedelen en Indy speelt of het een lieve lust is! Haar spanningsboog is echter nog kort, dus bij de eerste spetter op de grond staat ze bij het badje. Ik doe mijn best om het overzicht te houden, maar uit het niks wordt lievelingsknuffel Zetje Zebra gelanceerd en belandt naast het kleine hoofdje van Morris! In een reflex mik ik het arme beest, die in 3 tellen doorweekt is geworden, over de rand van het badje, en hij ploft via het jurkje van Indy op de grond. Grond nat, Indy ook, én boos! 'Niet Zette doen!' Sorry schatje... Ik ga door: haren wassen, buikje, beentjes, en het zaakje. Toch wennen hoor, zo'n jonkje! Morris gaat eruit, en ergens tussen het badje en de commode komt de volledige inhoud van zijn maagje er weer uit! Maar even terug in badje dus! Poging 2, hij ligt inmiddels op de commode, en daar is weer een plas! Grr... Weer het badje in! Poging 3 lukt! Hij heeft al een luier en een rompertje aan, als ik een raar geluid hoor. Vanuit mijn ooghoek zie ik Indy onder het badje vandaan komen, drijfnat! Ik wist niet dat het kon, maar ze heeft het stopje vanaf de onderkant uit het badje gedrukt en het water stroomt er met een noodgang uit! HELP!!!! Moeders hebben toch overal handen en ogen? Ik heb nu 2 kinderen, wanneer worden mijn extra hulpstukken geleverd? Hup, Morris onder een deken in zijn wieg gelegd en ik op zoek naar het stopje. Waarom zijn de stopjes van een wit bad niet fluorescerend groen ofzo? Een witte vind je toch nooit terug in een wit bad? Ik kan nog net voorkomen dat de laatste 10 liter ook over de vloer verspreid wordt. Indy staat inmiddels naast de wieg het handje van Morris vast te houden en fluistert 'Torry mama...'. Mijn moederhart smelt! De hulpstukken zijn dan misschien nog onderweg, maar mijn nieuwe mama-van-2-hart is gelukkig wel geleverd!