Heel af en toe ruik of proef ik iets, waarna ik in één klap op een heel andere plek ben, op een heel ander moment. Zo ook vandeweek. Ik wilde mijn tanden even poetsen, en opende een nieuwe tube tandpasta. Het was Aquafresh, dat wist ik zonder op de tube te hebben gezien wat erop stond. In gedachten stond ik plotseling als 6-jarig meisje op de logeerkamer van mijn opa en oma mijn tanden te poetsen. Opa en oma hadden altijd Aquafresh en die frisse smaak is voor mij onlosmakelijk verbonden aan de talloze logeerpartijtjes aan de 'Flinthorst'. Pyjama aan, blote voetjes en de haren gekamd. Klaar om heel strak ingestopt te worden onder de dekens die altijd een beetje muf roken. Oma deed dit altijd zoals alleen zij dat kon. Ik herinner me een keer dat ik nog net niet sliep, maar wel deed alsof, en dat mijn oma tegen opa zei: 'Moet je kijken Jaap, ze is precies onze Anke.' Waardevolle en warme herinneringen om te koesteren. Ik hoop dat mijn kinderen later ook zulke mooie herinneringen aan hun opa's en oma's zullen hebben. Die zullen net even anders zijn dan die van mij, want ik keek naar 'Henny Huisman's Mini Playbackshow' en dat zal hoogstwaarschijnlijk niet meer op de buis verschijnen. Hoewel, 'Wie ben ik' heeft ook een comeback gemaakt, maar dat terzijde. Robin en ik hebben een weekendje weg gepland, en Morris en Indy gaan dan uit logeren. Gezellig voor ons, gezellig voor mijn ouders en hopelijk vol met toekomstige herinneringen voor de kids. Ik zal vast een tube tandpasta klaar leggen.
Dan hoop ik trouwens voor mijn ouders dat Indy beter slaapt dan ze afgelopen nacht deed. Ik lag net op een strandbedje ergens op een Caribisch eiland van een massage te genieten (in mijn dromen uiteraard), toen ik een enorm gegil uit Indy's kamer hoorde komen. Ik wilde Robin uit bed duwen, maar helaas. De andere kant van het bed was leeg en koud. Ik herinnerde me in een flits een geanimeerd verhaal vlak voor ik naar bed ging over een hotel waar de kok ook de ober was en waar een dikke haar in het bed op Robin lag te wachten. Maar ik dwaal weer af. Indy gierde moord en brand en ik sprong dus uit bed, want als moeder kan je je binnen een seconde transformeren tot superheld. Daar kan Batman nog een puntje aan zuigen! Emotie en drama alom bij mijn kleine prinsesje. Tussen het hevige snikken door verstond ik: 'Mamaaaa, mijn Zette is weheeeeeeg!!' Met mijn x-ray ogen scande ik haar kamertje, en zag dat knuffel Zetje gewoon naast haar lag. Ik legde haar arm om Zetje heen, gaf Indy een kus en slenterde weer terug naar mijn warme kant van het bed. Gelukkig was het nog vroeg en kon ik nog zeker 5 uur genieten van het zonnetje in mijn warme droomwereld. Zelfs superhelden hebben slaap nodig...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten