Slaap

De rode draad in ons leven is op het moment 'slaap'. Of beter gezegd, een tekort aan slaap. Ik kan me eigenlijk niet herinneren wanneer de kinderen voor het laatst allebei na half 7 's ochtends wakker waren. Eerlijk gezegd twijfel ik of dat ooit al is voorgekomen. Ik ben absoluut geen klager, maar elke ochtend voor dag en dauw wakker zijn begint me behoorlijk te irriteren. Gisterochtend was Morris om 6 voor half 5 wakker. Omdat ik weigerde om op dat tijdstip al beneden te gaan zitten, wilde ik nog een keer proberen om hem weer in slaap te krijgen. Ik besloot naar beneden te gaan om een flesje melk te halen. De laatste keer dat hij daar in trapte kan ik me ook al niet meer herinneren, dus ik was niet erg hoopvol. Terwijl ik erachter kwam dat er geen melk meer in de koelkast stond, hoorde ik Mos steeds harder huilen. Op mijn blote voeten haalde ik een pak melk uit de steenkoude garage, en toen de magnetron na 40 seconden eindelijk klaar was, maakte ik dat ik weer naar boven kwam.

Ik baalde van het tijdstip, maar stiekem was het ook best heel fijn om weer even met mijn kleine man op de schommelstoel te zitten. Ik genoot echt van deze 'Mos en mama-bubbel', maar een geluid aan de andere kant van de muur prikte dwars door onze bubbel heen. Morris hoorde het ook. Hij liet de fles los, en zei: 'PAPA!'. De romantiek tussen moeder en zoon werd abrupt verstoord door een hele harde scheet van Robin! Best jammer. Ook voor Morris, want ik was ineens weer terug op aarde, en legde hem weer in z'n ledikant. Geruisloos sloop ik weer naar bed. Het werkte, want pas om kwart voor 7 meldde hij zich weer. Indy was toen inmiddels wel al een uur wakker, maar die was lekker op ons grote bed gaan liggen. Televisie aan, mama weer 'uit'. Prima.

Helaas voor Robin en mij wil het uitslapen dus nog niet zo lukken, maar gelukkig gaat het avondritueel fantastisch! Morris slaapt instant als hij zijn bed ziet. Nadat hij een schone luier heeft en zijn 7 tanden tellende gebitje weer fris gepoetst is trek ik hem zijn slaapzak aan en leg ik hem met een kus op bed. Dat is het. Indy heeft een iets uitgebreider scala aan gewoontes voor het slapen gaan. Plassen, tanden poetsen, pyjama aan, voorlezen en al voordat het verhaal afgelopen is, stroopt ze haar mouwen op voor het op zichzelf staande kriebelritueel. Rechterarm, linkerarm, buikje, rug en haartjes. Met een beetje mazzel slaapt ze dan, maar meestal geef ik haar een kus en hoor ik met een zacht stemmetje 'weltlusten mama, houe jou.'

Heel af en toe echter, weigert ze elke vorm van rust en gaat ze volop in verzet. Zo ook vanavond. Op het moment dat Indy in de gaten had dat het tijd was om naar bed te gaan trok ze de trukendoos open. Ineens moest er geknuffeld worden. Hoewel het verstandiger zou zijn geweest om deze afleidingsmanoeuvre meteen de kop in te drukken, kan ik mijn zwak voor een dikke pakkerd niet negeren. Als ik haar zeg dat ze papa een kus moet geven, wil ze dat niet en als we dan maar zonder kus naar boven gaan, wil ze het ineens wel. WAT irritant! Halverwege de trap bedenkt ze zich dat ze voorgelezen wil worden uit het boek dat ze uit de peuterspeelzaal-bieb heeft geleend. Weer terug, boek gepakt, en wederom op naar boven. Plassen wil ze natuurlijk niet, want zoals ze zelf zegt: 'De plas isse op, mama.' Gelukkig weet ik haar er uiteindelijk van te overtuigen dat dat niet zo is, en als ze gaat zitten zegt ze: 'Ik benne nieuwd'. Natuurlijk stroomt er het één en ander de wc in. De koningin complimenteert me met mijn kennis: 'Hoe weet jij dat nou weer mama? Knap hoor, benne tlots op jou!'. Jaja wijsneus, ga nou maar naar je bed. Na het tandenpoetsen vraag ik haar een pyjama aan te trekken. Omdat haar pyjama's in de was zitten, of nog beneden liggen, geef ik haar een grijze joggingbroek. Ze lokt een discussie uit omdat ze deze zogenaamd niet mooi vindt, maar dat lukt haar niet. Ik ben er klaar mee. Dan het voorlezen. Elke pagina krijgt een uitvoerige analyse. Er mag NIET verder gelezen worden, tot ze alle kleuren en vormen heeft benoemd. Ik ben blij dat ze zich bij het kriebelen snel over geeft. Ik ben nog niet eens aan haar rug toegekomen als ze al slaapt. Eindelijk, weekend.

Mijn ogen staan op standje 'slapen', dus ik duik er zo maar vast in. Gelukkig doet Robin morgen de 'ochtendshift', dus ik kan wat langer blijven liggen. Harde scheten of niet, dat doet hij super goed!