vrijdag 1 november 2013

Brief aan Indy

Lieve Indy,

1 maart 2010 was voor papa en mama een hele bijzondere dag. We kwamen er toen achter dat jij in mama's buik zat en dat het vanaf dat moment nog ongeveer 8 maanden zou duren voordat je in ons leven zou komen. Je gunde mama een hele fijne en onbezorgde zwangerschap en in de nacht van 2 op 3 november, 3 dagen voor de uitgerekende datum, diende je je aan. Het werd een hele lange dag en hoe makkelijk de afgelopen (bijna) 40 weken ook waren verlopen, hoe zwaar ik het die bewuste dag kreeg. Het was al ver in de avond toen bleek dat je het benauwd kreeg in mama's buik en er heel graag uit wilde. Mama kreeg dat in haar eentje niet voor elkaar, dus kwam de gynaecoloog met wat gereedschap helpen. Om 22.45 uur was je er. Je was blauw en het duurde best lang voordat je huilde. Er stonden 5 mensen om me heen om jou op gang te helpen met slangetjes en spuitjes, maar ik heb ze amper gezien. Ik had alleen maar oog voor jou. Je was het mooiste kindje dat ik ooit had gezien met prachtige donkere haren, bolle toet en een heel schattig klein neusje. De dokter vertelde dat je een meisje was, en we hebben je Indy Jannieke genoemd. Vernoemd naar je opa's en oma's Nico en Janny en Jan en Anke. Papa hield mijn hand vast en ik zag in zijn ogen wat ik ook voelde: pure liefde uit een hele nieuwe categorie.

Met de 9 pond die je woog bij de geboorte had je wat reserves en dat was te merken. Als er één woord is die jou in de eerste weken van je leven het beste kon omschrijven, dan is dat 'lui'. Je had niet erg veel zin om moeite te doen voor een vol buikje en dat deed je dus ook niet. Je huilde niet veel, maar bewaarde het allemaal tot papa thuis kwam uit het werk. In de vooravond nam je rustig de tijd voor je jengeluurtje. Ondanks dat was je een heerlijke baby. Je was ook een opvallende verschijning door je lange donkerbruine haren en grote donkere ogen. We hebben vaak de opmerking gehad dat je wel een halfbloedje kon zijn.

Het luie leerde je snel af. We waren supertrots dat je je zo snel ontwikkelde. Met 5 maanden kon je zitten, 2 maand later trok je je op en kon je aan de hand al goed mee lopen. Kort na je eerste verjaardag liep je helemaal alleen en met anderhalf jaar babbelde je er al flink op los. Toen Morris vorig jaar werd geboren heb je de taak van grote zus heel serieus op je genomen. Je leek heel goed te begrijpen dat je je op bepaalde momenten even rustig moest houden. Als Morris gevoed moest worden, ging je naast me zitten met je pop om haar ook 'de borst' te geven.

Je laat vlinders in mijn buik vliegen. Ze hebben een kleur die ik nog nooit eerder had gezien. Nog elke dag vervul je me met een warm gevoel als ik naar je kijk. Je krijgt me emotioneel door die ene mooie blik op te zetten. Het moederschap maakte me sterk, maar ook kwetsbaar. Als moeder wil je je kind tegen alles wat slecht is beschermen, maar ooit ga je je eigen beslissingen nemen. Dit zullen misschien niet altijd de juiste zijn, maar daar leer je van. Je bent nu nog klein, en volledig afhankelijk van ons. Er komt een tijd dat je ons niet meer op deze manier nodig hebt. Ik hoop dat wij je dan genoeg wijsheid hebben bijgebracht zodat je als krachtige en zelfstandige vrouw in het leven zult staan. Dat je vrienden zult hebben om plezier mee te maken, en zelf iemand vindt om net zo gelukkig mee te worden als wij zijn. We willen je stimuleren te gaan doen wat je leuk vindt en waar je goed in bent. Ik hoop ook dat je nooit vergeet, dat hoe oud je ook bent, je altijd op ons terug kunt vallen.

Toen mama een klein meisje was, schreef oma een gedichtje in mijn poëzie-album. Ik heb het honderden keren gelezen, zonder de betekenis ervan te begrijpen. Pas nu snap ik echt wat ze ermee bedoelde.

Ben je ver van huis mijn kindje, 
En je zoekt in donkere nacht 
Naar een haven om te rusten, 
Weet dat thuis je bedje wacht. 
Twee paar handen om te roepen 
En twee mensen die verblijd 
Om je thuiskomst zullen roepen 
'Welkom, welkom, lieve meid!' 
Altijd zijn er open armen 
Waar je rust en warmte vindt. 
Wat er ook gebeurt in 't leven, 
Thuis blijft steeds jouw haven, kind!

Een hele fijne 3e verjaardag lieve, mooie Indy. Ik hou van je!

Mama

Geen opmerkingen:

Een reactie posten