Kleuterhandboek

Indy weet al heel lang dat ze naar de basisschool mag als ze vier jaar wordt. Maar sinds we haar een aantal weken geleden hebben verteld dat ze al een paar maanden eerder naar groep 1 mag, is het net of ze zichzelf een stoomcursus 'bijdehante kleuter' aan het geven is. Niet dat ze nog niet bijdehand genoeg was, maar opmerkingen als 'jij moet even goed naar mij luisteren, mam' en 'ik doe dat niet omdat ik geen zin heb toevallig' kwamen voorheen nog niet voor in haar handboek voor bijdehante kleuters. 

Gelukkig kent Indy's handboek ook een hoofdstuk(je) met zachtaardige en superlieve teksten. Toen een vriendin van mij haar gisteren complimenteerde met haar mooie jurk, antwoordde ze dat ze wel zo'n jurk in een grote maat wilde kopen, zodat mijn vriendin die dan aan kon trekken. Kijk, dat zijn nou de opmerkingen die ik liever hoor. Morris is ook met grote regelmaat het onderwerp van haar lieve uitspattingen. Terwijl hij zit te spelen, kruipt ze vaak naast me, om mijn hand vast te houden en vertederd iets te zeggen als: 'Ach mam, kijk nou. Wat is ie schattig he, mijn broertje! En hij is ook nog zo klein... Ik ben al groot he mam, want ik ga snel naar de basisschool.'

Niet alleen in woorden, maar vooral in daden wil ze ineens groot zijn. De zijwieltjes van haar fietsje moesten eraf, wat ze bij nader inzien toch niet zo'n goed idee vond, en ze wil zelf haar billen afvegen. 'Want dat kan de juf op de basisschool niet meer doen he mam?' Ik wil het natuurlijk wel een beetje fris houden in de broek, dus onderwerp ik de kleuterbips na een poepbeurt aan een poepinspectie. Indy komt me na het toiletbezoek steeds tegemoet rennen met haar broek ergens op de enkels, en drukt haar derrière nog net niet tegen mijn gezicht aan. Gelukkig ben ik niet ontevreden over haar veegvaardigheden, dus ik denk dat we binnenkort van deze routine af kunnen stappen. 

Indy zal dus over een paar weken volledig voorbereid met haar fiets (voorlopig nog met zijwieltjes) op de basisschool verschijnen. Klaar om zélf haar billen af te vegen en gebekt genoeg om mee te kunnen komen met de kinderen die wél al vier zijn. Zij is er klaar voor. Nu ik nog. 

Bestaat er ook een handboek voor labiele moeders met het loslaat-syndroom die vinden dat het allemaal veel te snel gaat?