vrijdag 4 juli 2014

Doos

De afgelopen weken werd ik te pas en te onpas geconfronteerd met reclame voor kraamzorg en blije dozen. Als je een beetje zweverig ingesteld bent, zou je zomaar eens kunnen gaan denken dat er ergens iemand is die me iets duidelijk wil maken. Maar ik ben helemaal niet zweverig, dus ik hou het maar op toeval. 

Overigens lijkt het me heerlijk als er nog eens zo'n kraamverzorgster langs komt om even een weekje te helpen. Elke ochtend ontbijt op bed, wasjes en strijkjes keurig bijgehouden en op gezette tijden een lekker fruithapje of lekker gesmeerd broodje voorgeschoteld krijgen: ik zeg, kom maar door. Blije dozen daarentegen, die zou ik niet weer hoeven. Vreselijke benaming trouwens, 'blije doos'. Toen ik ze kreeg was ik nog wel blij, maar toen ik eenmaal bevallen was, was mijn doos verre van vrolijk. 'Blij en boos' zou meer in de buurt zijn gekomen, waarbij 'blij' van boven, en 'boos' van onder. Maar dat terzijde.

Toen ik zwanger was van Indy schreef ik me overal voor in. Nederlander als ik ben, harkte ik alles naar me toe waar 'gratis' op stond. Je hebt toch een reputatie hoog te houden. Ik heb wel eens van iemand begrepen dat het vroeger echt leuk was, wat er in die blije dozen zat. Hele pakken luiers, echt leuke rompertjes, zulke dingen. Het enige wat ik eruit heb gehaald wat zinvol was, was een speen en een klein blikje Bavaria Lemon malt. Verder stapels papier, vooral folders en kortingsbonnen voor spullen die we al gekocht hadden. En als toetje krijg ik tot de dag van vandaag bijna dagelijks een mail met baby-reclame. Maar hey, de Bavaria was prima en Indy heeft van haar speen genoten, dus ik klaag niet. Kan me ook altijd weer uitschrijven voor die mails natuurlijk. 

Op dat moment vond ik het heus wel leuk allemaal. Ik had er één van Prenatal aangevraagd, één van Etos en één van Babydump. Elke keer was het toch weer spannend wat erin zou zitten. Ik kan me nog herinneren dat de pakketbezorger op gegeven moment aan de deur stond, met een prachtige oranje doos, en mijn naam stond erop. Ik was in de volste overtuiging dat ik al het krijg-materiaal al binnen had, dus was erg in mijn nopjes met deze 'bonus-doos'. Ik maakte hem open, en hij bleek van de zorgverzekeraar afkomstig te zijn. Zetje Zebra kwam me tegemoet, wat later Indy's favoriete knuffel zou gaan worden. Het was een lelijk beest, maar het enthousiasme groeide toch. Ik had er niet eens om gevraagd, en toch kreeg ik zomaar een extra blije doos. Tot ik verder ging kijken...

Het was niet helemaal wat ik van tevoren dacht. Zetje was nog leuk, maar verder was het een overlevingspakket voor de bevalling. De romantiek rond mijn zwangerschap naderde zijn einde. Plastic handschoenen, matrasbeschermers, lekmatjes, gaasjes, alcohol, een navelklem... Het was net een halve apotheek.

Onderin lagen twee witte pakken met daarop blauwe letters: kraamverband. Zouden ze in de breedte in de verpakking zitten dan leken ze me wat klein, maar als ze er in de lengte in zaten dan leek deze familie van het maandverband me wat groot. Ik besloot een verpakking te openen en tot mijn schrik zaten ze er in de lengte in. Slik. En ik had er twee pakken van gekregen. Twee!

Ik weet nog dat ik dacht: 'Moet dit in mijn onderbroek?' Dan mocht ik snel zorgen dat ik onderbroeken kreeg die er groot genoeg voor waren, want het leken wel eenpersoons-matrassen. Het ging van z'n lang zal ze leven niet passen in de strings die ik tot dan toe droeg. Blijkbaar waren er meer vrouwen met dat probleem geweest, want ik vond ook nog een zakje met een paar wegwerponderbroeken. De meest oncharmante en afzichtelijke doorschijnende exemplaren die ik ooit had gezien en ik beloofde mezelf die écht niet te gaan dragen. En daarbij, zou ik ze nou echt nodig hebben?

Een aantal ervaringsdeskundigen konden me haarfijn vertellen dat ik ze nodig zou zijn. Sterker nog, ik zou niet zonder kunnen. Die twee pakken zouden absoluut niet voldoende zijn, en ik zou gaan houden van die one size fits all net-onderbroeken. Weer een reality-check voor me, want ik wist dus echt niet dat je na een bevalling nog wekenlang blijft vloeien. Dat je alle pijn meteen vergeet enzo, dat wist ik wel. Maar dít had niemand me verteld...

En inderdaad, ik had ze nodig en ik ben ervan gaan houden. Er verdwenen meerdere verbanden tegelijk in die afzichtelijke onderbroeken, en ik kon er heerlijk zacht op zitten. Wat is een mens soms toch veranderlijk. 







1 opmerking:

  1. Ja die enorme maandverbanden zijn zo gek nog niet na een bevalling! Ik was destijds ook een beetje onder de indruk van al die dingen in het kraampakket...

    BeantwoordenVerwijderen