Nagellak

Ik denk dat het belangrijk is voor kinderen om ze te laten weten dat er van ze gehouden wordt. Dat doen wij dus ook heel vaak. Gewoon door het te zeggen, maar ook met knuffels, kusjes, knuffels, kusjes, knuffels en, inderdaad, kusjes. En Indy is regelmatig 'slachtoffer' van een kneepje in haar billetjes. Maar die zijn dan ook echt onweerstaanbaar. Ik kan het niet helpen, maar die werken als een soort magneet. 

De kinderen horen vaak dat we ze zo lief, mooi en leuk vinden. Morris vindt dat allemaal prima, die reageert meestal met: 'Ja'. Of, sinds kort: 'Ja mama'. Héél schattig. Indy wil als driejarige vooral weten waaróm we haar lief, mooi en leuk vinden. Terwijl ze ons met haar grote bruine ogen aankijkt, vertellen we haar dan dat ze zo'n goede zus is omdat ze Morris leert dansen, of dat ze zo goed 'dank je wel' kan zeggen als ze bij de drogist een snoepje heeft gekregen. En over waarom we haar zo mooi vinden, raken we niet uitgepraat. Dat komt door haar dikke bos haar, haar kleine neusje, haar bolle wangetjes en zelfs haar schattige flapoortjes. 

Vorige week hadden we het erover dat ze het leuk vindt bij ons. Robin had de 'maar waarom dan-techniek' van haar afgekeken en vroeg wat ze nou zo leuk aan mama vond. Ze keek even naar me, en gaf meteen antwoord. 'Nou gewoon. Mama heeft een mooie trui en een mooie broek aan. En ook mooie sokken.' Ze leek niet echt te begrijpen waarom we zo hard moesten lachen. Dit was toch gewoon een serieus antwoord? De vervolgvraag, wat er leuk was aan papa, werd ook snel gesteld. 'Papa heeft ook mooie sokken'.

Toen ik Indy de volgende dag naar bed bracht en op de badrand wachtte tot ze uitgeplast was, viel het me op dat ze wat glazig naar me zat te kijken. 'Weet je mama, waarom ik je nou echt zo leuk vind? Het is eigenlijk omdat je zo'n mooie nagellak hebt.' Ik keek naar mijn knalroze nagels, allemaal mooi op lengte, en moest haar gelijk geven. Het zag er inderdaad heel mooi uit. Ik lachte wat en dacht nog even na over het toontje waarmee ze het bracht, tot ze me weer terug op aarde bracht. 'Wil je nu mijn plassertje even afvegen?'

Het doet er dus helemaal niet toe dat we de kinderen een veilig huis geven, dat we met ze spelen en leuke dingen doen samen. Dat we kusjes geven als ze zich zeer doen of gewoon dat we kusjes geven als we dat zomaar willen. Als we maar zorgen dat we mooie sokken aan hebben en ik de nagels strak in de lak zet, dan is het al goed.

Ik zoek alvast een mooi kleurtje nagellak uit voor het weekend.