Papa-theorie

Af en toe zie ik hem weer verschijnen, de tegeltjeswijsheid 'moeder is de overtreffende trap van moe'. Vandaag voelde ik hem. Keihard zelfs. Het was deze week weer iets te vaak 'feest' vóór half 6 's ochtends en die paar uur slaap per dag begin ik nu wel te missen. Als ik zie hoe fris en uitgeslapen andere moeders er altijd bijlopen, dan vraag ik me wel eens af óf ik iets verkeerd doe, en wat dat dan is. En hoe het kan dat die andere moeders er fantastisch uit zien, terwijl ik me een enorme zombie voel.

Een soortgelijk gevoel heb ik als ik na een dag werken thuis kom op een dag dat Robin vrij is geweest. Dat komt niet zo heel vaak voor, maar als hij thuis is geweest dan blinkt het overal alsof hij een heel team van schoonmaakspecialisten over de vloer heeft gehad. En als ik Indy dan mag geloven, dan was het ook nog eens een topdag omdat ze naar de speeltuin zijn geweest, puzzels hebben gemaakt, met de duplo hebben gespeeld, hebben getekend en geknutseld. Praktisch onmogelijk in mijn ogen.

Ik doe écht altijd heel erg mijn best, maar ik krijg dat niet voor elkaar. Ik bedenk me altijd dat ik één van mijn twee vrije doordeweekse dagen voornamelijk aan het huishouden wil besteden, en de andere aan 'leuke' dingen. En vaak, als Robin 's avonds thuis komt en vraagt wat we allemaal gedaan hebben die dag, dan weet ik het gewoon niet meer. Ik kan hem wel vertellen wat ik allemaal van plan was, maar niet wat het geworden is. Als ik wilde gaan stofzuigen, dweilen en badkamer schoonmaken, dan kan ik maar zo de hele dag bezig zijn geweest met speelgoed opruimen en de vaatwasser legen. En als ik een lange wandeling had willen maken met de kinderen, dan ben ik waarschijnlijk de hele dag met de was bezig geweest.

Een paar weken geleden besprak ik dit met een vriendin onder het genot van een lekker wijntje. Zij had exact dezelfde ervaring, maar was al een stap verder dan ik. Ik leg namelijk de oorzaak bij mezelf, maar zij sprak dat finaal tegen. 'Nee joh, je ziet het verkeerd', zei ze. Haar theorie is dat mannen het in huis veel makkelijker hebben, omdat ze zich om veel minder dingen druk hoeven te maken. Het begint volgens haar al bij het wakker worden. Wij moeders zijn dan direct bezig met 'wat moeten ze aan?', terwijl papa's rustig één of andere tropische creatie uit de kast kunnen halen zonder erbij na te denken. Vervolgens denken wij mama's al tijdens het smeren van de broodjes aan de wasmachine, omdat we die eigenlijk eerst moeten aanzetten voordat we gaan ontbijten. Op deze manier kan de was al opgehangen worden voordat er een kind een slaapje ligt te doen. We denken ook meer vooruit. 'Wat staat er voor morgen op het programma? Hebben we daar speciale spullen voor nodig, en is de benodigde kleding wel schoon? Zijn er nog genoeg luiers? Zo nee, hoe pas ik een bezoekje aan de winkel in?' Ondertussen is het als mama thuis is een doodnormale dag, waarbij de kinderen doodnormaal gedrag vertonen. Als papa eens een dagje alleen thuis is met de kinderen, dan is het een soort feestdag, luisteren ze vaak beter en zoeken ze minder de grens op. 

Ik moet eerlijk zeggen, ik vind het een hele interessante theorie, maar ik ben er nog niet helemaal over uit of ik het ermee eens ben. Ik denk dat ik Robin ermee te kort doe, want hij doet echt wel een boel in huis. De komende tijd moet ik het maar eens in de gaten houden en ga ik nog beter mijn best doen om een goede huisvrouw én supermama tegelijk te zijn. Ben benieuwd of het lukt. En anders huur ik gewoon een schoonmaakploeg in.