Ik las dat deze vrouwelijke stresskippen moeite hebben met het in de lucht houden van de diverse spreekwoordelijke ballen, genaamd 'werk', 'huishouden' en 'kinderen'. En een grote hoofdpijnfactor in het leven is geld. Levensonderhoud is duur, we willen er goed uitzien, gaan graag af en toe uit eten of stappen en onze kinderen mogen niks te kort komen. Het prijskaartje dat daar aan hangt komt dicht in de buurt van, of overschrijdt het maandelijkse budget. We moeten keuzes maken, wat we niet willen en het resultaat daarvan is, daar is-ie weer: stress.
Ook zijn de dertigers veel onzekerder over hun uiterlijk ten opzichte van twintigers. Ik las over de buik die niet plat genoeg is en de zorgen over het gebit, en vroeg me af of de onderzoeker in kwestie mij de afgelopen maanden heeft gevolgd. Dit onderzoek gaat over mij! Ik sport meer dan ooit tevoren ter buikcompensatie en heb onlangs voor het eerst gegoogled op 'gebit bleken'. Ik vind namelijk dat je wel kan klagen over zaken waar je eventueel stress door ervaart, maar je kan er ook wat aan doen. Ik ben meer van optie B. Niet klagen, maar aanpakken. Allemaal een kwestie van keuzes maken.
Maar keuzes maken, en standvastigheid daarin, daar ben ik -vooral in het huishouden- niet zo goed in. Er gaat bijna geen ochtend voorbij dat ik een denkbeeldig lijstje maak met huishoudelijke taken die ik die dag wil doen. Ik bedenk dan bijvoorbeeld dat ik in ieder geval wil stofzuigen en dweilen. Opgewekt en vol goede moed loop ik naar de bijkeuken om de stofzuiger te pakken. Maar eenmaal daar aangekomen zie ik een strijkstapeltje liggen die er al een poosje ligt. Ik heb namelijk een hekel aan strijken... Omdat ik vind dat ik daar wel even tijd voor heb, pak ik dat gelijk op. De gestreken was breng ik naar boven en ruim het op in de kasten. Daar aangekomen erger ik me aan de scheve stapeltjes kleding in Robin's kast en fatsoeneer het. In mijn ooghoek zie ik het bed dat verschoond moet worden dus dat doe ik dan ook maar even. Terwijl ik het beddengoed in de wasmachine stop (die ook in de bijkeuken staat) zie ik de stofzuiger staan en heb ik een 'oh ja-moment'. Ondertussen is het anderhalf uur later en is het tijd om met Indy naar zwemles te gaan.
Aan het eind van de dag heb ik een heleboel gedaan, maar is de vloer nog steeds vies. Dit voelt dan meteen als een achterstand op de volgende dag. En daar krijg ik dan weer stress van. En ik ben nog lang geen 34, dus als ik het onderzoek mag geloven kom er over een jaar of vier een stresspiek bij. Hoe ga ik dat in hemelsnaam overleven?
Misschien moet ik dat onderzoek maar niet te serieus nemen. Krijg er alleen maar stress van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten