De laatste tijd komt er toch wat verandering in ons vaste schema. De kinderen vinden het heel gezellig als papa ook mee naar boven gaat. Met Robin in de buurt probeer me dan door het voorlezen heen te worstelen, terwijl hij de clown uithangt en daarmee de aandacht van de kinderen trekt. Ik kan verhalen uit de kast trekken over Dikkie Dik die van de glijbaan gaat samen met Nijntje, bij Jip en Janneke in de tuin, maar papa is vele malen interessanter. En terwijl ik even later met Indy klets over hoe haar dag was, hoor ik niet definieerbare geluiden uit Morris' kamer komen. Het is knuffel Flut die op zoek is naar Morris, wat de afgelopen weken een vast toneelstukje geworden is. Het is een hoop drukte zo vlak voor de dopjes dicht gaan, maar hij kan het prima hebben. Meestal.
We zijn nog niet beneden als we Morris hardop horen kletsen. Robin en ik kijken elkaar aan, en denken volgens mij allebei hetzelfde: 'die gaat voorlopig nog niet slapen'. Ik besluit op de bank te gaan zitten en het even aan te kijken, maar Robin heeft iets minder geduld. Hij snelt zich naar boven en vijf minuten later stapt hij de woonkamer weer in, zonder Mos. Ik zet de babyfoon aan en hoor niks.
'Wat heb je met hem gedaan?'
'Eitje', zegt Robin trots. 'Hij had z'n sokken nog aan en dat vindt ie niet fijn. Ik deed hem zijn sokken uit, gaf hem Flut, hij draaide zich om en ging slapen.'
Ik weet niet wat ik hoor. Hij vindt sokken in bed niet fijn? Morris is twee jaar en vier maanden oud, waarvan ik hem zeker twee jaar naar bed heb gebracht. Ik heb nooit aandacht geschonken aan zijn sokken. Soms gaan ze uit, en soms blijven ze aan. Nooit over nagedacht. Vandaag leerde ik dat het wel degelijk uitmaakt als Robin hem naar bed brengt.
Morgen ga ik het testen, ik geloof er niks van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten