Feestdag

Al sinds de eerste keer dat ik over de Primark hoorde, stond die winkel hoog op mijn lijstje om een keer naartoe te gaan. Hoewel niet iedereen positief is over de grote modeketen met kleine prijsjes, vorm ik liever mijn mening na eigen ervaring. Maar zoals wel vaker als je in Drenthe woont, moet je dergelijke uitstapjes plannen. Het is een kleine 200 kilometer vanaf Emmen naar de dichtstbijzijnde Primark, dus tel maar uit je winst. Of eigenlijk verlies. Want hoe je het ook wendt of keert, hoe goedkoop de kleding daar ook is, dat kan natuurlijk nooit uit! Het gaat echter om de beleving. De verbazing was een aantal keren toch behoorlijk groot toen ik zei dat ik nog nooit bij Primark was geweest. Ja, lieve mensen, ik ben een Primark-maagd. Who cares? Ik in ieder geval niet, maar mijn nieuwsgierigheid was wel gewekt. Hoog tijd voor een Borchers-vrouwen-uitje. Zus Sabine haakte gelijk af, die is anti-Primark. Schoonzus Martine en moeder Anke waren wel enthousiast. Primark Almere is voor ons het dichtst bij, maar na aanbeveling van een collega van mij, werd het toch Bremen. Groter en meer keus, dat klonk als muziek in mijn oren! Met verschillende parttime dagen die totaal niet op elkaar aansluiten viel het nog niet mee om een datum te prikken. Het werd 3 oktober, waarvoor ik een snipperdag moest nemen en Robin ook (om op de kids te passen). Dikke prima natuurlijk, want daar zijn ze voor, die snipperdagen! En heel soms heb je gewoon écht zin in een vrije dag! Zeker als je iets leuks op de planning hebt staan. Eigenlijk was deze hele dag een win-win situatie. Robin had na een lange periode van hard werken en veel van huis zijn een hele goede reden om een keer te snipperen, de kinderen kregen een papa-feestdag en ik kreeg mijn shopdag. Helemaal fantastisch geregeld! Helaas moest Martine de avond van tevoren afzeggen, dus mams en ik gingen alleen. 's Ochtends eerst Indy bij de peuterspeelzaal afgezet, bij de supermarkt nog wat proviand ingeslagen en off we went. Door wegomlegging op de snelweg werden we binnendoor geslingerd richting Bremen, maar dat kon ons weinig schelen. Bij het binnenrijden van de stad Bremen vond ik het erg rustig. Het deed me denken aan de tijd dat ik na het werken in de kroeg op zaterdagnacht, op zondagochtend met mijn stinkende kleren en natte biervoeten in de auto stapte en naar huis reed. Dan kwam ik ook geen hond tegen. Terwijl ik dat dacht, zei mijn moeder en passant dat ze het zo stilletjes vond voor zo'n stad als Bremen. 'Het is in Emmen nog drukker', zei ze. Iets in mijn onderbuik vertelde me dat het niet helemaal goed zat. Dat gevoel werd alleen maar versterkt toen we de parkeerplaats van het winkelcentrum op reden. De aanwezige auto's kon ik precies op één hand tellen, en ik probeerde mezelf er in luttele seconden van te overtuigen dat we niks over het hoofd hadden gezien. Het is toch 'gewoon' donderdag? Check. De winkels zijn hier om 10 uur open. Het is 11 uur. Check. Zie ik hier beweging? De vlaggen wapperen, maar ja, het waait... Nog niet helemaal overtuigd van de goede afloop -wat mijn moeder zichtbaar met me deelde- hoorde ik de telefoon gaan. Het was Robin die niet meer zeker wist hoe laat Indy opgehaald moest worden. Mijn zorgen over de rust in Bremen pareerde hij met: 'Maar schat, het is donderdag, dan werkt toch iedereen?'. We waagden ons naar binnen en waren opgelucht dat de deur open was. Maar toen. Niks. Starbucks, H&M, alles, inclusief de Primark achterin de hal, was DICHT!! Er was zelfs geen infobalie open om ons te informeren. In de verte zagen we een vader met zijn kindjes die we maar eens om opheldering hebben gevraagd. Alsof we 'total verrückt' waren. Hoe konden we nou niet weten dat het vandaag 'Feiertag ist'?! In koor herhaalden we hem. FEIERTAG?? Gaat die domme Duitser mij nou vertellen dat naast mijn man en kinderen, ook zij een feestdag hebben vandaag, en dat wij helemaal voor niks 200 kilometer hebben gereden? Prima dat onze oosterburen de 'eenheid' vieren, maar kunnen ze dat niet gewoon op zondag doen? Of in ieder geval de winkels open laten? Dat doen wij toch ook op koninginnedag?! Ik heb zoveel mensen verteld wat ik ging doen vandaag, had nou niemand me even kunnen waarschuwen? Als soort troostprijs vertelde de Duitse papa ons trouwens nog wel dat alles morgen weer gewoon open was en dat we iets verderop koffie konden drinken. Nee, daar hadden we echt wat aan! Ik had maar één behoefte op dat moment en die had niets met koffie te maken. Helaas voor mij kon ik zelfs die niet kwijt, want ook de toiletten waren gesloten!! Ik kon hier niet eens plassen! Diep teleurgesteld zijn we maar weer in de auto gestapt en na 10 minuutjes chagrijnen begonnen we maar grapjes te maken. Je moet toch iets. Ik heb werkelijk geen idee meer wat er nou zo grappig was, maar de tranen biggelden me over mijn wangen. We reden vol gas verder en zagen onderweg dat zelfs de koeien hun werk hadden neergelegd. Er stond er niet één leuk te grazen, maar lagen allemaal languit op de grond. Vol gas werd half gas, en al snel stonden we stil. File, ook dat nog! We hebben in 2 uur tijd ongeveer 2 kilometer afgelegd. Blijkbaar waren wij niet de enige die dit land ontvluchtten naar Nederland. Zo dom zijn die Duitsers dus ook alweer niet. Met lege kofferbak, die ik 's ochtends nog zo vakkundig had opgeruimd, reden we rond een uur of 3 weer de stadsgrenzen van Emmen binnen. Er moest nog wel geshopt worden. Niet alleen omdat ik mijn zinnen erop had gezet, maar het was ook absoluut noodzakelijk. Vooral Indy's kledingkast had dringend een facelift nodig. Emmen is dan wel ver weg van van alles en nog wat, maar gelukkig kan ík er nog prima shoppen. Net anders dan van tevoren bedacht, werd mijn kofferbak toch nog behoorlijk gevuld, en konden we moe maar voldaan huiswaarts keren.
Als er nu trouwens íemand tegen me zegt dat hij of zij het wel wist, dat alles in Duitsland gesloten is op 3 oktober, dan ga ik slaan. Don't try me.