woensdag 1 april 2015

Emmen

Toen ik las dat KRO's Brandpunt een item over Emmen had gemaakt, ging ik er natuurlijk even voor zitten. Niks chauvinistisch is mij vreemd, en bovendien is het altijd leuk om bekend gebied op tv te zien. Hoewel ik anders had gehoopt, werd mijn geboortegrond weer eens in een allesbehalve positief daglicht gesteld. Van een dergelijk informatief, journalistiek programma had ik verwacht dat het beter in staat zou zijn om een objectief beeld te schetsen. Jammer, weer een naïeve opvatting. 

Het is doodeenvoudig om een handvol enigszins simpel ogende mensen te interviewen en de meest aftandse afgebrokkelde muurtjes feilloos in beeld te brengen, maar dat is natuurlijk geen reeële weerspiegeling van de waarheid. Zelfs in Emmen niet, ben ik bijna geneigd te zeggen. Ik merk dat ik in de verdedigingsmodus schiet bij het zien van zulke beelden. 

Ik moet toegeven dat ik ook wel eens bedenkingen heb bij het uitgavenpatroon van de gemeente Emmen. In mijn ogen is de tunnel in het centrum een onnodig prestigeproject geweest, en ik heb me lang afgevraagd of het nou wel nodig is om een nieuw dierenpark te bouwen. Maar nu de contouren van Wildlands zichtbaar worden, groeit mijn nieuwsgierigheid, en ben ik trots dat zoiets moois en groots bij mij in de stad wordt gebouwd.

En ik ken ze ook hoor, ambitieuze jongeren die na de middelbare school naar de grote steden vertrekken voor een gedegen studie. Want eerlijk is eerlijk, het studieaanbod is op niveau HBO-plus nog altijd beperkt in Emmen. Na de studie krijgen ze een prachtige baan met doorgroeimogelijkheden en van de maximale hypotheek die ze kunnen krijgen, kopen ze een hip tweekamerappartement met balkon ter grootte van een postzegel. De laatste jaren valt het me echter steeds vaker op dat ik de 'vertrekkers' weer tegenkom in Emmen.

'Het begon toch te kriebelen om weer terug te gaan naar Drenthe', 'We vinden het leefklimaat hier prettiger voor de kinderen', of 'We hebben nu een prachtige vrijstaande woning en hebben dezelfde woonlasten'. Zomaar wat oneliners die ik wel eens gehoord heb. Blijkbaar heeft de gelukkige jeugd in veel gevallen een basis gelegd die stevig genoeg is om weer voor terug te keren. Waarom wordt dát nooit belicht? Waarom heeft Emmen toch zoveel moeite om uit die negatieve spiraal te komen? 

In Emmen wonen heel veel mensen met een hele leuke en goede baan. Hier wonen mensen met een vriendelijk gezicht, die een helpende hand bieden als het nodig is. Die je begroeten op straat. Hier is het nog normaal dat je weet wie je buren zijn. Dat kinderen op straat spelen. Dat je binnen tien minuten vijf kilometer hebt afgelegd met de auto, zonder in de file te hebben gestaan. Emmen is zoveel meer dan dat dorp dat bijna van de aardbol afvalt. Emmen zit in mijn bloed. En in dat van vele trotse Emmenaren met mij, dat weet ik wel zeker. 



Geen opmerkingen:

Een reactie posten