Heksenschoenen

Ik had weer eens de geest. Ik gooide al maandenlang mijn schoenen bovenop de stapel schoenen en tassen in onze gangkast en dat moest maar eens afgelopen zijn. Eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat dit inzicht mede ingegeven werd door een klaagzang van Robin onlangs. Aangezien 80% van de kastinhoud van mij was, voelde ik me ernstig aangesproken om eens wat orde in de chaos te scheppen. 

Opgeruimde kasten worden in mijn geval bijna altijd voorafgegaan aan een énorme bende. Ik gooi alles eruit om daarna te herordenen. Zo ook nu. Ik heb ze niet geteld, maar ik geloof dat ik bijna 30 paar schoenen uit de kast trok. Een kast met een oppervlakte van ongeveer anderhalf vierkante meter. Onze hal lag helemaal vol met schoenen en tassen, op een bedje van stof. Ik had een gordijnroede gekocht, die inmiddels in stukjes van 30 cm aan de muur in de kast hing, waar ik een aantal hakken aan op kon hangen en was helemaal gemotiveerd om eens een flinke opruim- en schoonmaakslag te slaan. 

Al die schoenen verspreid over de hal waren natuurlijk een instant Walhalla voor de kinderen, waarvan ik er op dat moment drie had rondlopen. Indy had visite, ons buurmeisje Veerle was bij ons. Hoe oud vrouwen ook zijn, in veel gevallen vinden wij hakken interessant. Dat is genetisch bepaald denk ik. Zo ook Indy en Veerle. Sneakers en gympen werden genegeerd, maar mijn pumps en andersoortig hooggehakt schoeisel werden aan een grondige inspectie onderworpen en af en toe gepast om te keuren. 

Ondertussen maakte ik een strenge schifting. Schoenen langer dan twee jaar niet meer gedragen mochten de kast niet meer in, had ik besloten. In de praktijk was het helaas niet zo makkelijk. Ik ben opgegroeid in een 'dat gooien we niet weg, want dat is zonde-huis', maar ben al dertien jaar samen met een 'wat ik niet gebruik, kan de prullenbak in-man', waar ik op dit gebied al bijna volledig door ben heropgevoed. Mijn bewaar-DNA zit me echter nog wel eens in de weg waardoor ik af en toe met mezelf in conflict was. Bewaren of weggooien, lastige keuze. 

Terwijl ik wikte en woog, gingen de dames rustig verder met passen en keuren. Morris was al afgehaakt en zat met opperste concentratie een Duplo-stad te bouwen. Indy's ogen vielen op een paar zwarte pumps met een enkelbandje. Hele mooie, maar met een puntneus die toch al voor de geboorte van deze meisjes uit de mode was. Het was typisch zo'n paar dat ik met gemak zou kunnen bewaren tot ze weer in de mode komen. De kleutervriendinnen hadden zo hun eigen, verfrissende kijk op deze schoenen. 'Nou, gooi deze ook maar weg, dit zijn net heksenschoenen', zei Indy. 'Ja dat vind ik ook Leanne', vulde Veerle aan. 

Duidelijke zaak, ze eindigden in de weggooi-zak. Ik ben nog dezelfde middag naar de Humama-bak gereden. Opgeruimd staat netjes.