Borsten

Kijk, dat mannen van borsten houden is bekend. Ik kan me een scène herinneren uit de film Notting Hill, waarin Julia Roberts zich afvraagt waarom mannen er toch zo gefascineerd door zijn. Het betoog dat ze hield vond ik geweldig, al kan ik het me niet precies meer herinneren. Het was iets met dat je moeder ze ook heeft, en zelfs je oma, en dat je er uit gedronken hebt toen je een baby was. Hoe kan het dan zo zijn dat borsten zo'n aantrekkingskracht hebben op hetero mannen. 

Ik heb thuis ook zo'n man. Of hij nou meer een billen- of een borstenman is weet ik eerlijk gezegd niet, mijn exemplaren krijgen namelijk allevier evenveel aandacht. En hij heeft mazzel, want sinds we bij elkaar zijn heeft hij zowel aan mijn achter- als voorkant iets meer gekregen om vast te pakken. Hij klaagt niet, ik ook niet, en dus zijn we er allebei gelukkig mee. Zo eenvoudig is het soms.

Sinds een tijdje heb ik het vermoeden dat de mannelijke liefde voor vrouwelijke vormen niets te maken heeft met een bepaald verwachtingspatroon ofzo, of media. Het is aangeboren. Die kleine deugniet van tweeënhalf die hier in huis rondhuppelt heeft het namelijk ook al gemunt op mijn twee sterkste punten. Zonder blikken of blozen steekt hij zijn peuterhandjes het liefst meerdere malen per dag in mijn decolleté. Hij wordt er rustig van, en ik zie hem soms balen als ik een koltrui aan heb. Laatst zei hij dat hij het zo lekker zacht vindt in 'de brievenbus', en dat het er warm is. 

Indy zat gisteren ook bij me op schoot. Ik zat iets voorover gebogen waardoor zij, toen ze goed rechtop ging zitten, precies langs mijn sjaal, de revers van mijn jasje, en bij mijn shirt in kon kijken. 

'Hey, jouw borst is aan elkaar vast geplakt. Hoe kan dat nou?'

'Ja ik zie het schat, dat komt omdat ik mijn armen om jou heen heb. Als ik je loslaat, gaan ze weer terug. Zie je dat?'

En terwijl ik haar een paar keer vastpakte en losliet, keek ze naar mijn borstpartij alsof ze zoiets nog nooit had gezien. 

'Morris stopt altijd zijn handjes erin,' zei ze terwijl ze zijn voorbeeld volgde met haar rechterhand. 'Hey, dat is gek,' ze keek me aan en haalde haar handje er weer uit, 'ze zijn een beetje vochtig daar tussenin.'

'Ja liefje, dat komt omdat ik net aan het stofzuigen was.' 

'Oh, ok.'

Hoewel ik dit een licht ongemakkelijke situatie vond, moest ik ook wel erg lachen. Het was een typisch moment waarin het verschil tussen jongens en meisjes weer eens benadrukt werd. Mannen houden van borsten om de zachtheid, vrouwen benaderen het toch meer praktisch. Ik gaf Indy een dikke knuffel, ze knuffelde terug, en zei: 'Mooi woord hè mam, vochtig. Heb ik van juf geleerd'.